De neno cando te preguntan polos teus amigos tes sempre unha lista interminabel…
Cando crecemos facémonos máis selectivos e sabemos que tan só uns poucos están cando os precisamos.
O que pasou o mércores marcará dun modo ou doutro as nosas vidas…porque Marta era unha desas rapazas ás que non se pode esquecer tan facilmente.
Encántame a foto de Fran…así era ela; SEMPRE sorrindo.
Non era algo forzado; era algo que xurdía sen máis…coma os seus brincos polos pasillos ou o seu TRUQUE.
E así a lembrarei eu…
Aínda agora dáme rabia e non podo evitar chorar un chisquiño; supoño que por non terte coñecido máis...
E e sen embargo o suficiente pra estrañarte.
TRUQUE-TRUQUE-TRUQUE
viernes, 2 de noviembre de 2007
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario